Οψόμεθα τον Θεόν Καθώς εστί
Η φύσις του βιβλίου " Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί" υπηγόρευσε και την μορφήν του Ευρετηρίου. Η πυκνότης του περιεχομένου, η αλληλοπεριχώρησις των νοημάτων, αι διαρκώς εμπλουτιζόμεναι επαναλήψεις και το πλήθος των εννοιών, των εικόνων και των ορισμών δεν διηυκόλυναν την σύνταξιν συνοπτικού Ευρετηρίου. Εξ άλλου η έκτασις, την οποίαν τούτο τελικώς προσέλαβε, κατέστησε προβληματικήν την συμπερίληψίν του εις το τέλος του βιβλίου ομού μετά του πίνακος των αγιογραφικών χωρίων. Δια τούτο προέβημεν, καθ' υπόδειξιν και του μακαριστού ήδη συγγραφέως του, εις την αυτοτελή έκδοσίν του.
Κατά την σύνταξιν του μετά χείρας Ευρετηρίου δεν ηκολουθήθη ενιαία γραμμή. Ούτως αι παραπομπαί εις το βιβλίον γίνονται είτε δι' απλής παραθέσεως του λήμματος είτε μετά προσθήκης της ειδοποιού εις εκάστην περίπτωσιν διαφοράς του είτε τέλος δια συνοπτικής ή και πλήρους παραθέσεως των συμφραζομένων. Εις συχνά επαναλαμβανόμενα λήμματα, όπως Θεός, Χριστός, Υιός, Πνεύμα, άνθρωπος, αι σημειούμεναι παραπομπαί είναι μόνον αντιπροσωπευτικοί. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)